Zrozumieć zaburzenia psychiczne

Zaburzenia nastroju i lęku to poważne schorzenia psychiczne, które mają znaczący wpływ na życie osobiste i rodzinne danej osoby, a także na jej zdolność do funkcjonowania w pracy lub szkole.

Zaburzenia nastroju charakteryzują się okresami ekstremalnego nastroju, bardzo niskiego (depresja), czy też wahających się okresów podwyższonego i niskiego nastroju (choroba dwubiegunowa). Osoby z depresją czują się smutne, puste lub bezradne, tracą zainteresowanie i przyjemność z aktywności przez długie okresy czasu. Mogą wykazywać również objawy poznawcze, takie jak trudności z koncentracją i podejmowaniem decyzji. Osoby z chorobą dwubiegunową miewają momenty, kiedy wydają się nienaturalnie wesołe i pełne energii, co może prowadzić do impulsywnych i ryzykownych zachowań.

Zaburzenia lękowe charakteryzują się nadmiernym, nierealistycznym niepokojem. Na przykład, osoby z uogólnionym zaburzeniem lękowym, posiadają niekontrolowane obawy dotyczące różnych codziennych spraw, takich jak ich obowiązki, finanse i zdrowie. Zespół stresu pourazowego może rozwinąć się po traumatycznym wydarzeniu, takim jak narażenie na przemoc lub wypadek samochodowy, i może skutkować powtarzającymi się koszmarami i retrospekcjami.

Zaburzenia nastroju i lęku są stosunkowo częste i nie jest to nadzwyczajne, że jedna osoba cierpi na wiele zaburzeń. Objawy różnią się w zależności od osoby, ale dzięki leczeniu większość ludzi jest w stanie wrócić do normalnego życia.

Zaburzenie osobowości to wzorzec myślenia, odczuwania i zachowania, który znacznie różni się od tego, czego oczekuje społeczeństwo, i tak naprawdę nie zmienia się w czasie. Podczas gdy każdy człowiek na świecie inaczej postrzega i odnosi się do rzeczy, "osobowość" staje się "zaburzeniem osobowości", gdy nie jest w stanie odpowiednio dostosować się do konkretnej sytuacji, powodując tym samym u jednostki niepokój i niepełnosprawność.

Istnieje wiele różnych rodzajów zaburzeń osobowości. W zależności od rodzaju, osoba może wydawać się dziwna i ekscentryczna, emocjonalna i niekonsekwentna, lub niespokojna i przestraszona. Na przykład osoby cierpiące na osobowość chwiejną emocjonalnie podtypu granicznego boją się być porzucone i doświadczają poważnych zmian w nastroju. Impulsywne działania, takie jak nadużywanie narkotyków i próby samobójcze, są na ogół powszechne wśród tych osób i należy się nimi zająć.

Zaburzenia osobowości zazwyczaj rozpoczynają się w okresie dojrzewania lub we wczesnym wieku dorosłym i mogą ulec poprawie lub nie, w zależności od stopnia zaawansowania choroby. Zaburzenia osobowości mają znaczący wpływ na relacje danej osoby z przyjaciółmi i rodziną oraz na jej zdolność do radzenia sobie w życiu codziennym.

Zaburzenia psychotyczne, takie jak schizofrenia, są poważnymi schorzeniami psychicznymi związanymi ze zmienionym sposobem myślenia i postrzegania rzeczy. Charakteryzują się one "psychozą", w której człowiek traci kontakt z rzeczywistością. Ludzie mogą doświadczać urojenia - silne, ale fałszywe przekonania, takie jak przeświadczenie, że ktoś próbuje im zaszkodzić lub że ktoś "wkłada" im myśli do głowy. Ludzie mogą również doświadczać halucynacji - fałszywych informacji z ich zmysłów, takich jak słuchanie głosów lub widzenie rzeczy, których tak naprawdę nie ma. Ponadto osoby z zaburzeniami psychotycznymi mogą mieć obniżone emocje, trudności w mówieniu oraz zmniejszone poczucie przyjemności lub zainteresowania.

Objawy i zaburzenia psychotyczne mogą być wywołane przez niektóre leki i nielegalne narkotyki, mogą być konsekwencją innego stanu chorobowego, lub mogą być spowodowane zmianami strukturalnymi lub brakiem równowagi chemicznej w mózgu. Zaburzenia te są powszechnie źle rozumiane przez ogół społeczeństwa, co czyni je źródłem stygmatyzacji i dyskryminacji.
Zaburzenia psychotyczne wymagają leczenia i często są wysoce obezwładniające, ze znacznym wpływem na życie osobiste i rodzinne danej osoby, jak również na jej zdolność do funkcjonowania w pracy lub w szkole.

"Substancja" w "zaburzeniu nadużywania substancji" może odnosić się do szeregu narkotyków, w tym alkoholu, konopi indyjskich, substancji halucynogennych, środków inhalacyjnych, opioidów, środków uspokajających, substancji pobudzających (np. amfetaminy lub kokainy) i tytoniu. Substancje te mają tę wspólną cechę, że gdy są przyjmowane w nadmiarze, powodują zmiany w regionach mózgu, które kontrolują motywację i nagradzają. Na początku, zazwyczaj dana substancja aktywuje system "nagrody" w mózgu i wytwarza uczucie przyjemności. Z czasem przyjemność płynąca z zażywania tej substancji zmniejsza się, a osoba, która jej nie zażywa, może cierpieć na jej pragnienie i objawy odwykowe. Dlatego też, zamiast używać substancji dla przyjemności, może ona być używana w celu uniknięcia negatywnych skutków jej nieużywania.

W wyniku tych zmian w mózgu osoba z zaburzeniami nadużywania substancji będzie przyjmowała ją w większych ilościach i dłużej niż jest to planowane. Nazywa się to mianem "tolerancji". Chociaż osoba ta może próbować ograniczyć stosowanie substancji, jest to dla niej trudne lub niemożliwe. Duża część każdego dnia może się obracać wokół przyjmowania lub poszukiwania substancji, co oczywiście wpływa na zdolność danej osoby do wypełniania obowiązków w pracy, szkole i domu.

Zaburzenia związane z używaniem alkoholu są powszechnym rodzajem zaburzeń związanych z nadużywaniem substancji. W szczególności, uzależnienie od alkoholu może mieć poważne konsekwencje zdrowotne i zwiększać ryzyko przedwczesnej śmierci i niepełnosprawności.