Choroba Alzheimera polega na stopniowej, postępującej degeneracji mózgu. Najczęściej występuje u osób powyżej 65-70 roku życia.

W trakcie trwania choroby dochodzi do degeneracji obszarów mózgu, co
prowadzi do utraty i dysfunkcji komórek, stopniowej utraty pamięci, problemów z rozumowaniem lub osądem, dezorientacji, trudności w nauce, utraty umiejętności językowych i spadku zdolności do wykonywania rutynowych zadań. Zmiany te mają coraz większy wpływ na codzienne życie osoby, zmniejszając jej niezależność, aż w końcu jest ona całkowicie zależna od innych.

Choroba Alzheimera wywiera także niebagatelny wpływ na opiekuna pacjenta3. W większości przypadków opiekunami są bliscy krewni sprawujący opiekę w domu, ich zadanie jest bardzo wymagające i wyczerpujące, stanowi ogromne obciążenie emocjonalne i czysto fizyczne.3

Objawy choroby Alzheimera pojawiają się stopniowo na przestrzeni lat i mogą różnić się u różnych chorych. Choroba rozpoczyna się zwykle od zapominania i łagodnego zagubienia. Objawy choroby Alzheimera można podzielić na 3 kategorie: objawy poznawcze, funkcjonalne i behawioralne/psychologiczne.

• Objawy poznawcze – upośledzenie pamięci krótkotrwałej (takie jak niedostateczna znajomość bieżących wydarzeń, powtarzanie tych samych historii lub pytań, gubienie przedmiotów w obrębie domu, gorsza organizacja), trudności w podejmowaniu decyzji, ograniczenie rozumienia koncepcji czasu i przestrzeni, ograniczenie zdolności uczenia się i rozwiązywania problemów.^4-6  

• Zmiana funkcjonowania – ograniczenie umiejętności wykonywania czynności codziennych: trudności w posługiwaniu się pieniędzmi, podróżowaniu i w samodzielnym zajmowaniu się sobą (jedzenie, ubieranie się, utrzymanie higieny osobistej), ponadto kłopotliwe staje się utrzymanie równowagi i osoba chora porusza się niestabilnym chodem.4 Ostatecznie, osoby chore na Alzheimera zazwyczaj stają się całkowicie zależne od opiekunów

• Zmiany w zachowaniu/objawy psychologiczne – u pacjentów mogą również wystąpić zaburzenia zachowania, które zwiększają obciążenie opieką. Obejmują one wycofanie się z aktywności społecznej, apatię, depresję, lęk i pobudzenie.4 Zaburzenia zachowania są zazwyczaj szczególnie uciążliwe dla rodziny i opiekunów i stanowią częstą przyczynę umieszczenia chorego w placówce opiekuńczej.⁸
  

1.    Utrata pamięci, która zakłóca codzienne życie

2.    Wyzwania związane z planowaniem lub rozwiązywaniem
problemów

3.    Trudności w wykonywaniu znanych zadań w domu, w pracy lub
w czasie wolnym

4.    Dezorientacja z czasem lub miejscem

5.    Problemy ze zrozumieniem obrazów wizualnych i relacji
przestrzennych

6.    Nowe problemy ze słowami w mówieniu lub pisaniu

7.    Gubienie rzeczy i utrata zdolności do odtwarzania kroków

8.    Zmniejszona lub słaba ocena

9.    Wycofanie się z pracy lub działalności społecznej

10. Zmiany nastroju i osobowości

Na całym świecie 50 milionów osób cierpi na demencję. (2) Wraz ze starzeniem się społeczeństwa, każdego roku pojawia się prawie 30 milionów nowych przypadków. (1) WHO przewiduje, że występowanie demencji będzie się prawie podwajać co 20 lat, a do 2050 r. 152 miliony osób będzie cierpiało na tę chorobę. (1)

Choroba Alzheimera jest najczęstszą przyczyną demencji i odpowiada za 60-80% przypadków demencji. (4) Szacuje się, że całkowity światowy koszt społeczny demencji wyniesie 818 mld dolarów, a do 2030 r. wzrośnie do 2 bilionów dolarów. (1)

Osoby zaniepokojone stanem swoim lub swoich bliskich powinny skontaktować się z lekarzem, poprosić o pomoc i radę. Chorobę Alzheimera rozpoznaje się na podstawie wywiadów z pacjentem i opiekunem; czasem wykonuje się także dodatkowe badania z próbki krwi lub badania neuroobrazowe. W identyfikacji objawów choroby i ocenie ich nasilenia pomóc mogą także liczne skale kliniczne.

Choroba Alzheimera jest wciąż chorobą nieuleczalną, ale dostępne są jednak metody leczenia objawów, które pozwalają kontynuować badania. Pomimo że obcene metody leczenia Alzheimera nie są w stanie powstrzymać jego rozwoju, mogą jednak spowolnić pogarszanie się objawów demencji i poprawić jakość życia osób dotkniętych chorobą i ich opiekunów. Obecnie na całym świecie podejmowane są działania mające na celu znalezienie lepszych sposobów leczenia tej choroby, opóźnienie jej wystąpienia i zapobieganie jej rozwojowi.