Ψυχιατρική

Κατανοώντας τις Ψυχιατρικές Διαταραχές

Οι ψυχιατρικές διαταραχές είναι ψυχικές, συναισθηματικές και συμπεριφορικές διαταραχές, που περιλαμβάνουν ένα ευρύ φάσμα προβλημάτων με διαφορετικά συμπτώματα. Γενικά χαρακτηρίζονται από κάποιο συνδυασμό ασυνήθιστων σκέψεων, συναισθημάτων, συμπεριφοράς και σχέσεων με άλλους.

Οι διαταραχές διάθεσης και άγχους είναι σοβαρές παθήσεις της ψυχικής υγείας, με σημαντικό αντίκτυπο στην προσωπική και οικογενειακή ζωή ενός ατόμου, καθώς και στην ικανότητά του να λειτουργεί στον χώρο εργασίας του ή το σχολείο.

 

Οι διαταραχές διάθεσης χαρακτηρίζονται από περιόδους ακραίων διαθέσεων, είτε πολύ άσχημης (κατάθλιψη) είτε εναλλαγών άσχημης και καλής διάθεσης (διπολική διαταραχή). Οι άνθρωποι με κατάθλιψη αισθάνονται λυπημένοι, άδειοι ή απελπισμένοι και χάνουν το ενδιαφέρον και την ευχαρίστηση για οποιαδήποτε δραστηριότητα για μεγάλες χρονικές περιόδους. Είναι επίσης πιθανό να έχουν γνωστικά προβλήματα, όπως δυσκολία συγκέντρωσης και λήψης αποφάσεων. Τα άτομα με διπολική διαταραχή μπορεί κατά καιρούς να φαίνονται ασυνήθιστα χαρούμενα και γεμάτα ενέργεια, κάτι που μπορεί να τα οδηγήσει σε παρορμητικές και επικίνδυνες συμπεριφορές.

 

Οι διαταραχές άγχους χαρακτηρίζονται από υπερβολική, μη ρεαλιστική ανησυχία. Άτομα με γενικευμένη αγχώδη διαταραχή έχουν, για παράδειγμα, ανεξέλεγκτη ανησυχία για διάφορα καθημερινά πράγματα, όπως ευθύνες, οικονομικά και την υγεία τους. Διαταραχή μετατραυματικού στρες μπορεί να εμφανιστεί μετά από ένα τραυματικό συμβάν, όπως η έκθεση σε βία ή ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα και μπορεί να οδηγήσει σε επαναλαμβανόμενους εφιάλτες και αναδρομές.

 

Οι διαταραχές διάθεσης και άγχους είναι σχετικά συχνές και δεν είναι ασυνήθιστο για ένα άτομο να υποφέρει από πολλαπλές διαταραχές. Τα συμπτώματα διαφέρουν από άτομο σε άτομο, αλλά με τη θεραπεία, οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να επιστρέψουν στην κανονική τους ζωή.

Οι ψυχωσικές διαταραχές, όπως η σχιζοφρένεια, είναι σοβαρές ψυχικές διαταραχές, που συνδέονται με τροποποιημένους τρόπους σκέψης και αντίληψης των πραγμάτων. Χαρακτηρίζονται από την «ψύχωση», κατά την οποία ένα άτομο χάνει επαφή με την πραγματικότητα. Οι άνθρωποι μπορεί να βιώσουν παραισθήσεις, δηλαδή ισχυρές, αλλά ψευδείς πεποιθήσεις, όπως η πεποίθηση ότι κάποιος προσπαθεί να τους βλάψει ή να τους χειραγωγήσει. Οι άνθρωποι μπορεί επίσης να βιώσουν ψευδαισθήσεις, δηλαδή ψευδείς πληροφορίες από τις αισθήσεις τους, όπως να ακούν φωνές ή να βλέπουν πράγματα που δεν υπάρχουν. Επιπλέον, άτομα με ψυχωσικές διαταραχές μπορεί να έχουν μειωμένα συναισθήματα, δυσκολία στην ομιλία και μειωμένο αίσθημα ευχαρίστησης ή ενδιαφέροντος.


Τα ψυχωτικά συμπτώματα και οι διαταραχές μπορεί να προκληθούν από ορισμένα φάρμακα ή και ναρκωτικά, μπορεί να είναι συνέπεια μιας άλλης ιατρικής κατάστασης ή και να οφείλονται σε δομικές αλλαγές ή χημικές ανισορροπίες στον εγκέφαλο. Αυτές οι διαταραχές είναι συχνά παρεξηγημένες από το ευρύ κοινό, καθιστώντας τες πηγή στίγματος και διάκρισης.

 

Οι ψυχωτικές διαταραχές απαιτούν λήψη αγωγής και συχνά παραλύουν τη λειτουργικότητα του ατόμου, επιδρώντας έντονα στην προσωπική και οικογενειακή του ζωή, καθώς και στην ικανότητά του να λειτουργεί στον χώρο εργασίας του ή το σχολείο.

Η λέξη «ουσία» στη «διαταραχή χρήσης ουσιών» μπορεί να αναφέρεται σε πολλά διαφορετικά ναρκωτικά/φάρμακα, όπως αλκοόλ, κάνναβη, παραισθησιογόνα, εισπνεόμενα, οπιοειδή, ηρεμιστικά, διεγερτικά (π.χ. αμφεταμίνη ή κοκαΐνη) και τον καπνό. Το κοινό σε όλες αυτές τις ουσίες είναι ότι η υπερπρόσληψη αυτών προκαλεί αλλαγές στις περιοχές του εγκεφάλου που ελέγχουν την κινητοποίηση και την επιβράβευση. Στην αρχή, η ουσία τυπικά ενεργοποιεί το σύστημα της επιβράβευσης στον εγκέφαλο και προκαλεί αίσθημα ευχαρίστησης. Με την πάροδο του χρόνου, η ευχαρίστηση από τη λήψη της ουσίας μειώνεται και το άτομο μπορεί να υποφέρει από την έλλειψη και τα συμπτώματα στέρησης όταν δεν παίρνει την ουσία. Έτσι, αντί να γίνεται χρήση της ουσίας για ευχαρίστηση, γίνεται χρήση για να αποφευχθούν οι αρνητικές συνέπειες από τη μη χρήση της.

 

Ως συνέπεια αυτών των αλλαγών στον εγκέφαλο, ένα άτομο με διαταραχή χρήσης ουσιών θα πάρει μεγαλύτερες ποσότητες και για περισσότερο από το προβλεπόμενο χρονικό διάστημα. Αυτό είναι γνωστό ως «ανοχή». Αυτά τα άτομα, αν και μπορεί να προσπαθήσουν να μειώσουν τη χρήση ουσιών, το βρίσκουν δύσκολο ή και αδύνατο. Κατά το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας ασχολούνται με τη λήψη ή την εύρεση της ουσίας, κάτι που φυσικά επηρεάζει την ικανότητα τους να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους στην εργασία, το σχολείο και το σπίτι.


Η διαταραχή χρήσης αλκοόλ είναι επίσης ένας συνηθισμένος τύπος διαταραχής χρήσης ουσιών. Πιο συγκεκριμένα, η διαταραχή χρήσης αλκοόλ μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία και αυξάνει τον κίνδυνο πρόωρου θανάτου και αναπηρίας.

Περισσότερα νέα από τη Lundbeck