Η ημικρανία είναι μία συνηθισμένη κατάσταση που συνδέεται με ισχυρή κεφαλαλγία.¹ Μερικοί άνθρωποι παρουσιάζουν επίσης συμπτώματα γνωστά ως «αύρα», όπως προσωρινές διαταραχές της όρασης ή άλλων αισθήσεων.¹

Τα άτομα με ημικρανία συχνά περιγράφουν  «παράγοντες πρόκλησης», που αυξάνουν την πιθανότητα εμφάνισης μιας ημικρανίας. Παραδείγματα τέτοιων παραγόντων περιλαμβάνουν ορμονικές αλλαγές στις γυναίκες (όπως αλλαγές που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της εμμήνου ρύσεως), έκθεση σε έντονο φως, έλλειψη ύπνου, πείνα ή αφυδάτωση και στρες.² Ωστόσο, επεισόδια ημικρανίας μπορεί να εμφανιστούν και χωρίς προφανή λόγο.³

Κάθε άτομο βιώνει την ημικρανία διαφορετικά. Ορισμένοι μπορούν να τη διαχειριστούν χωρίς βοήθεια, ενώ για άλλους μπορεί να απαιτείται αγωγή.^1,3

Υπάρχουν δύο κύριοι υποτύποι ημικρανίας: χωρίς αύρα και με αύρα.¹

• Ημικρανία χωρίς αύρα: μέτρια έως σοβαρή, παλλόμενη κεφαλαλγία, συνήθως από τη μία πλευρά του κεφαλιού (και συνήθως προς τα εμπρός), που διαρκεί τουλάχιστον μερικές ώρες και πιθανώς μέχρι και τρεις ημέρες.¹ Η κεφαλαλγία επιδεινώνεται λόγω καθημερινών δραστηριοτήτων, όπως περπάτημα ή ανάβαση σκάλας.¹ Ένα άτομο με ημικρανία μπορεί να αισθανθεί ναυτία και να είναι εξαιρετικά ευαίσθητο στο φως και τον ήχο.¹

• Ημικρανία με αύρα: κεφαλαλγία μαζί με σειρά διαταραχών της όρασης, όπως λάμψεις φωτός, σχέδια ζιγκ-ζαγκ ή τυφλές κηλίδες.^1,3 Επίσης, η κεφαλαλγία μπορεί να συνοδεύεται από μούδιασμα ή τσιμπήματα στην παλάμη, το χέρι ή το πρόσωπο.^1,3 Λιγότερο συχνά, η αύρα σχετίζεται και με δυσκολία στην ομιλία.¹ Τα συμπτώματα της αύρας μπορεί να διαρκέσουν από 5 λεπτά έως μία ώρα και συνήθως ξεκινούν πριν την κεφαλαλγία.¹

Ώρες (ή ακόμα και μέρες) πριν και μετά από το επεισόδιο ημικρανίας, ένα άτομο μπορεί να εμφανίσει συμπτώματα όπως κόπωση, δυσκολία συγκέντρωσης ή δυσκαμψία του αυχένα.¹

Άτομα με πολύ συχνά επεισόδια ημικρανίας, με πονοκεφάλους για 15 ή περισσότερες ημέρες τον μήνα και συμπτώματα ημικρανίας σε τουλάχιστον 8 από αυτές τις ημέρες, θεωρείται ότι πάσχουν από χρόνια ημικρανία.¹

Σε παγκόσμιο επίπεδο, 1,3 δισεκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν από ημικρανίες, καθιστώντας την πάθηση μία εκ των πιο συνηθισμένων στον κόσμο.⁴ Η ηλικιακή ομάδα που είναι πιο επιρρεπής σε ημικρανίες είναι από 35 έως 39 ετών, με τις γυναίκες να έχουν διπλάσια πιθανότητα σε σχέση με τους άντρες.⁵ Περίπου το 20% των πασχόντων από ημικρανία εμφανίζουν συμπτώματα αύρας.³

Σύμφωνα με μια έρευνα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ), άτομα με ημικρανία ή άλλους σοβαρούς πονοκεφάλους χάνουν κατά μέσο όρο 7 ημέρες εργασίας ή δραστηριοτήτων ετησίως, λόγω της κατάστασής τους.⁶ Επιπλέον, άτομα με χρόνια ημικρανία χάνουν περίπου τριπλάσιο αριθμό ημερών, μη όντας σε θέση να διεκπεραιώσουν τις κανονικές τους δραστηριότητες, σε σχέση με εκείνα που υποφέρουν περιστασιακά.⁷

Τα άτομα με ημικρανία μπορεί να εμφανίσουν και άλλα προβλήματα πέρα από τα επεισόδια ημικρανίας, όπως χαμηλή ενέργεια και προβλήματα συναισθηματικής ή ψυχικής υγείας.⁸

Η ημικρανία διαγιγνώσκεται με βάση το ιστορικό των πονοκεφάλων του ατόμου (συμπεριλαμβανομένης της συχνότητας εμφάνισης και αν ο πόνος είναι μέτριος έως σοβαρός, παλλόμενος και μόνο από τη μία πλευρά του κεφαλιού), το αν έχουν παρατηρηθεί παράγοντες πρόκλησης και το αν έχουν υπάρχουν άλλα σωματικά συμπτώματα.³ Είναι συχνά χρήσιμο για το άτομο να κρατά ημερολόγιο καταγραφής πονοκεφάλων, ώστε να βοηθήσει τον γιατρό στην ορθή διάγνωση.³

Προσαρμογές στον τρόπο ζωής, όπως τακτικά γεύματα και επαρκής ύπνος, μπορεί να βοηθήσουν στην αποφυγή παραγόντων πρόκλησης και στη μείωση της συχνότητας των ημικρανιών.³ Μπορεί να ληφθεί αγωγή κατά τη διάρκεια μιας ημικρανίας, με στόχο τη μείωση της έντασής της (οξεία θεραπεία), αλλά και σε διαρκή βάση με στόχο την αποτροπή μελλοντικού επειοδίου (προληπτική θεραπεία).^3,9 Ωστόσο, σύμφωνα με μελέτη που διήρκεσε 30 χρόνια σε άτομα που έπασχαν από ημικρανία, μόνο το 40% των ερωτηθέντων συμβουλεύτηκε γιατρό και μόνο το 60% περίπου έκανε χρήση αγωγής οποιουδήποτε είδους.¹⁰

Η καλή διαχείριση της ημικρανίας είναι σημαντική γιατί η υπερβολική χρήση φαρμάκων μπορεί να οδηγήσει σε νέο πονοκέφαλο ή και να επιδεινώσει έναν υπάρχοντα, κατάσταση που ονομάζεται «κεφαλαλγία από υπερβολική χρήση φαρμάκων».¹